Svetog Georgija crkva pominje kao velikomučenika i borca za hrišćanstvo. Odbio je poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, zbog čega je pogubljen 303. godine.

Propovedao je novozavetnu veru i, po predanju, čak je i carevu ženu Aleksandru uspeo da preobrati u hrišćanstvo. Oboje su osuđeni na smrt odsecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula pre izvršenja carske naredbe.

Na pravoslavnim ikonama i srednjovekovnim freskama sveti Georgije je predstavljen kako na konju, u vojvodskom odelu sa krstastim mačem ubija aždaju koja je simbol paganske vere. Ta ikona je, po nepisanom pravilu, u domovima onih koji slave Đurđevdan.

Sveti Georgije je veoma poštovan u našem narodu i slavi se dva puta godišnje. Jednom 16. novembra kao praznik prenosa moštiju svetitelja, Đurđic, i drugi put 6. maja kada se obeležava dan njegove smrti, Đurđevdan. Đurđic je slava ili preslava mnogih porodica i mesta, a smatra se esnafskom slavom obućara i krojača.

Dani od Đurđica do Svetoga Mrate nazivaju se Mratinci ili Vučiji dani, jer je sveti Mrata zaštitnik vukova.

U vreme Mratinaca ništa se ne daje iz kuće, ne prede se vuna i ništa se ne pere.

Krojači i obućari na današnji praznik odmaraju, a žene ne rade ručne radove.