Novi – stari pobednik je ekipa „Minel Enim“ kojoj je pripala nagrada u iznosu od 200 hiljada dinara. Oni su u finalnoj utakmici savladali odličnu ekipu KMF „Smederevo“  koja je ostala na drugoj poziciji sa osvojenih 60 hiljada dinara.

Drugoplasirana ekipa KMF Smederevo

Trećeplasirana je ekipa  RK „Mladi radnik“ iz Radinca i njima je pripao novčani iznos od 40 hiljada dinara. Četvrtu poziciju  izborila je ekipa Dimitrijević auto. Najboljim ekipama pripali su i pehari i zahvalnice za učešće na turniru i doprinos sećanju na Zorana Popovića Popa.

Danijel Dičić - najbolji golman

Tradicionalno, dodeljene su nagrade i zahvalnice i najboljim pojedincima.   

Nikola Bužigan - najbolji strelac

Za najboljeg golmana proglašen je Danijel Dičić (KMF „Smederevo“ ), najbolji strelac sa 14 postignutih golova je Nikola Bužigan (RK „Mladi radnik“ Radinac), a Andrijanu Kneževiću ( „Minel Enim“) pripala je titula najboljeg igrača šestog Memorijala Zoran Popović Pop.

Andrijano Knežević - najbolji igrač

Trojici najboljih pojedinaca osim pehara i zahvalnica pripala je i simbolična nagrada od po 5.000 dinara.

Nagrada za fer plej ove godine pripala je ekipi  „Cepelin 026“ za iskazanu korektnost na terenu.

 Zahvalnice su za podršku u organizaciji i održavanju turnira pripale i Sportskoj hali, odnosno direktoru Ivanu Vučiću, kao i Draganu Đorđeviću, treneru KMF „Smederevo“ i drugim pojedincima.

Priznanja je uručila Jovana Popović, ćerka Zorana Popovića Popa.

Finalno veče turnira ove godine su otvorile mlade nade smederevskog fudbala, ekipe Škole fudbala „Tesla“ iz Smedereva i pionira KMF „Smederevo“,  što je bio omaž dugogodišnjem radu Zorana Popovića Popa sa talentovanom decom .

Porodica Zorana Popovića Popa zahvalna je svima koji su dali doprinos da se nastavi tradicija i čuva sećanje na njega.

Šesti  Memorijalni turnir Zoran Popović Pop počeo je 18.juna i igrao se u Dvorani Smederevo. Takmičilo se 16 ekipa jer su organizatori ograničili broj zbog virusa korona.

Zoran Popović Pop preminuo je 19. oktobra 2015.godine u 51.godini života, nakon kraće i teške bolesti. Gotovo do poslednjeg dana, uprkos bolesti, bio je na klupi FK Proleter Vranovo, koji je upravo pod njegovom trenerskom palicom tada ušao u viši rang takmičenja.